Piotr Zychowicz, „Żydzi. Opowieści niepoprawne politycznie”

I jak tu nie kochać Piotra Zychowicza, skoro w ostatnim czasie trzaska on jedną dobrą książkę po drugiej? Z ogromną przyjemnością i wielką uwagą przeczytałam właśnie „Żydów. Opowieści niepoprawne politycznie”. 

Ale po kolei…

Ta książka dzieli się na dwie części: wybór wywiadów (z Żydami i o Żydach), a także tekstów samego Zychowicza na temat Żydów. Wszystko było już gdzieś i kiedyś drukowane, głównie w „Rzeczpospolitej”, „Uważam Rze”, „Do Rzeczy”, „Uważam Rze Historii” i „Do Rzeczy Historii”. Uważny czytelnik tych pism zna więc większość z nich, ale i tak przyjemnie jest je przeczytać zebrane razem. 

Autor przyjął zasadę, że o najtrudniejszych, najbardziej konfliktogennych sprawach, mówią sami Żydzi. Tak więc, zbił już na wstępie z pantałyku tych, co chcieliby go oskarżyć o antysemityzm i ciągać po sądach. A w Polsce zrobiło się już tak, że samo nazwanie Żyda Żydem niektórzy uważają za antysemicką wypowiedź. Niby jak więc Polak ma nazywać Żyda? 

Najważniejszy i zarazem najciekawszy wywiad został przez autora „Żydów” umieszczony na samym początku. Jest to rozmowa z żydowskim profesorem Shlomo Sandem pod tytułem „Naród żydowski został wymyślony”. Naukowiec z Izraela twierdzi, że współcześni Żydzi aszkenazyjcy (czyli Żydzi ze wschodniej i środkowej Europy) nie są wcale Żydami w sensie etnicznym, ale potomkami koczowniczego tureckiego ludu Chazarów, którzy w VI wieku naszej ery mieszkał na stepach pomiędzy Morzem Czarnym i Kaspijskim, tworząc państwo zwane kaganatem. Chazarowie w X czy też XI wieku przyjęli religię mojżeszową od wędrownych emigrantów z Ziemi Świętej. Byli ludem dość wojowniczym, co można zobaczyć na tymże obrazku z Wikipedii przedstawiającym wojownika chazarskiego prowadzącego jeńca:

Teoria o chazarskim pochodzeniu Żydów wschodnioeuropejskich nie jest niczym nowym. Od dawna propagowali ją m. in. austriacki orientalista Hugo von Kutshera, angielski pisarz Arthur Koestler, izraelski historyk Abraham N. Poliak i rosyjska uczona Tatjana Graczowa. Szerzej na ten temat może sobie poczytać w niemieckiej wersji hasła Chazarowie w Wikipedii. A kto jak kto, ale Niemcy na sprawach żydowskich znają się doskonale i to nie od dziś, jak wiadomo ;))) O Chazarach można też poczytać sobie w ruskim necie, ale jakoś dziwnym trafem mało jest o nich w języku polskim. Przypadek? 

Szlomo Sand mówi także, że nie było żadnego „wypędzenia Żydów” z Izraela za czasów rzymskich, że zostało to wymyślone przez syjonistów w XIX wieku i że kłamstwo to stało się mitem założycielskim nowego państwa izraelskiego. Zychowicz pyta, ale jak to? Przecież Żydzi w większości różnią się fizycznie od nas, Słowian? No, tak, różnią się, bo to przecież są Chazarzy, czyli lud turecki. To jak się mają nie różnić? – odpowiada profesor Sand. Prawdziwymi zaś, to jest etnicznymi czy też genetycznymi Żydami, są obecni Palestyńczycy, czyli zarabizowani Żydzi z czasów starożytnych, którzy mieszkają tam od pokoleń. I oczywiście, strasznie obrażają się, jak to słyszą, jak twierdzi żydowski profesor. Trochę to poplątane, ale taka jest prawda. Wywiad Zychowicza z profesorem Szlomo Sandem chodzi po sieci od dawna, znajduje się m. in. tutaj:

 “Wymyślenie żydowskiego narodu” – rozmowa z prof. Szlomo Sandem ...

To jest to przysłowiowe trzęsienie ziemi otwierające książkę Zychowicza. A dalej? Dalej też jest interesująco: Tom Segew mówi o tym, jak Żydzi w Izraelu zaraz po wojnie nazywali ocalałych z Holocaustu „mydłem”, Mark Rigg – o żydowskich żołnierzach Hitlera, Eli Gat – o powstaniu w gettcie, Norman Finkelstein – o przedsiębiorstwie Holocaust (to jest dopiero cymes! Zwróćcie uwagę na Finkelsteina, wyguglujcie go sobie, a nie pożałujecie!). Są też rozmowy o żydokomunie (temat stary, ale wciąż niewyczerpany), o stawianiu bram triumfalnych przez Żydów w 1939 roku Sowietom i Niemcom (no, tak, Żydzi te bramy Niemcom też stawiali!), o bombie atomowej w Izraelu, o murze dzielącym Palestyńczyków od Żydów i tak dalej. 

Zdecydowanie bardziej podobała mi się ta część książki, w której są rozmowy. Trzeba przyznać, że Zychowicz jest mistrzem wywiadu. Jest zawsze dobrze, wręcz perfekcyjnie przygotowany, zadaje przemyślane pytania, a czasem pozwala sobie na spontaniczność. Wbrew temu, co myślą niektórzy, wywiad to jedna z najtrudniejszych form dziennikarskich i autor „Żydów” opanował ją do perfekcji. 

Natomiast jeśli chodzi o teksty publicystyczne Zychowicza na temat Żydów to powiem tak: przeczytać można, ale bez rewelacji. Niewiele rzeczy mnie w tej części porwało lub zainteresowało. Uczciwie mówiąc, przeczytałam całość, ale naprawdę zwróciły moją uwagę tylko dwa  artykuły: jeden o żydowskim kapo w Auschwitz, drugi o żydowskim partyzancie Tewje Bielskim, którego Hollywood próbuje wykreować na wielkiego bohatera, a naprawdę był to bandyta, który napadał na polskie wioski (jego oddział w towarzytstwie radzieckich partyzantów w 1943 roku spalił i obrabował polską wieś Naliboki w okolicy Stołpców, dzisiaj na Białorusi, podczas napadu zginęło 128 Polaków, spalono kościół, szkołę, pocztę, remizę i część domów mieszkalnych). 

Chciałabym się jeszcze na koniec odnieść do podtytułu. Mój Boże, jeśli książka Zychowicza ma być „niepoprawna politycznie”, to cóż powiedzieć o artykułach w serwisach wolna-polska.pl czy Neon24.pl, które można poczytać sobie w sieci? „Niepoprawna” to może ona być wyłącznie dla jakiegoś kodziarza albo pokornego czytelnika wiadomej gazety… ;)))

A teraz już czekam na następną książkę Piotra Zychowicza… 

Żądni wiedzy na temat Chazarów, niech zajrzą tutaj:

1.      Chasaren, https://de.wikipedia.org/wiki/Chasaren

2.      Tatjana Graczowa o Chazarach: https://www.youtube.com/watch?v=8E18AZbjyvk

3.      Książki Graczowej w oryginale po rosyjsku:

Грачева Т.В.. Книги онлайн - Куб

Źródło ilustracji:  File: Khazar 1.gif, Wikipedia

Zychowicz Piotr, „Żydzi. Opowieści niepoprawne politycznie”, wyd. Rebis, Poznań 2016