Paullina Simons, „Samotna gwiazda”

Przeczytałam nową książkę Paulliny Simons. Czekałam na nią od dawna z niecierpliwością, zamówiłam ją sobie dzień przed premierą w Arosie, gdzie się zaopatruję w nowe publikacje po nieco niższej cenie, paczka z książkami przyszła, parę dni odleżała, bym mogła się nią nacieszyć, a potem – wzięłam „Samotną gwiazdę”, położyłam się z nią na kanapie i czytałam do drugiej w nocy. Tak jak lubię! 

No i cóż? Paullina Simons kolejny raz poruszyła mnie do głębi, wstrząsnęła, zamieszała i przywołała moje własne młodzieńcze wspomnienia, kiedy miałam 17-18 lat i podczas wakacji wędrowałam z koleżankami autostopem po Polsce, bez żadnych obowiązków i dorosłych kontrolerów, wolna jak ptak, śpiąc gdzie popadnie, jedząc co popadnie, paląc co popadnie (mam na myśli papierosy, trawki wtedy jeszcze w PRL nie było), pijąc co popadnie i przeżywając różne dziwne przygody. Podczas lektury „Samotnej gwiazdy” nieraz miałam wrażenie deja vu, jakby moje własne wspomnienia nakładały się na przeżycia książkowych bohaterów. 

Ale do rzeczy…  

„Samotna gwiazda” to jeszcze jedna powieść Paulliny Simons o emocjach i trudnych relacjach z bliźnimi, w tym z najbliższą rodziną; o dojrzewaniu, o wkraczaniu w dorosłość, o związanych z tym niebezpiecznych próbach i doświadczeniach. Jest to także powieść drogi, a dokładnie opowieść o podróży, która może zmienić człowieka do głębi, a także zmienić nasze relacje z innymi ludźmi. 

Główna bohaterka Chloe Divine ma 17 lat, jest córką amerykańskiej Chinki i amerykańskiego Irlandczyka, mieszka na głębokiej prowincji, kończy szkołę średnią i marzy o podróży do Europy. Konkretnie – chce pojechać do Barcelony.  Marzy o tym od dawna. Chce tam pojechać ze swymi przyjaciółmi: koleżanką Hannah, chłopakiem Masonem i jego bratem Blake’em (który jest chłopakiem Hannah). Młodzi nie mają pieniędzy na tę podróż, a rodzice Chloe w ogóle nie chcą puścić córki w tak daleką drogę. 

I wtedy wkracza babka Chloe, która deklaruje, że sfinansuje im te wakacje, jeśli spełnią jej dwa warunki: mają najpierw pojechać na Łotwę, by odwiedzić jej daleką rodzinę, a potem mają jechać do Treblinki w Polsce, by położyć tam kwiaty. W obozie zagłady w Treblince zginął ukochany z młodości babki Chloe, który był Żydem. Tak więc – zamiast do przereklamowanej (podobno!) Barcelony, młodzi Amerykanie lecą samolotem do Rygi. Zaś dalsza ich podróż obejmuje Wilno, Kowno, Warszawę, Treblinkę, Kraków i Triest nad Adriatykiem. A w podróży, jak to w podróży: wszystko zdarzyć się może. Można poznawać nowych ludzi, zwiedzać zabytki i podziwiać piękno przyrody, można też spotkać miłość swojego życia, zostać okradzionym,  oszukanym, a nawet zabitym. Do wyboru, do koloru… Podróż w nieznane to zawsze jest jazda bez trzymanki! 

Co spotkało Chloe w podróży? Jak ułożyły się dalsze losy czwórki bohaterów? Jak ta wędrówka wpłynęła na ich dalsze życie? Przeczytajcie sami!

Dodam jeszcze, że – jak na autorkę romansów przystało – Paullina Simons wprowadziła także i do tej powieści piękny wątek romansowy (dokładnie – motyw „chłopaka z gitarą”, interesującego, acz nieco demonicznego), a także zawarła w treści pewną zagadkę dla miłośników trylogii „Jeździec miedziany”. I to jest prawdziwa niespodzianka!   

A teraz już znowu czekam z utęsknieniem na następną powieść pani Simons! 

Simons Paullina, „Samotna gwiazda”, tłum. Katarzyna Malita, wyd. Świat Książki, Warszawa 2016