Ruski horror, czyli noce z Gogolem

Przeczytałam niedawno w oryginale kilka młodzieńczych opowiadań grozy Nikołaja Gogola z tomu „Wieczory na futorze koło Dikańki” oraz „Wija” z tomu „Mirgorod”.

W młodości Gogol pisał teksty pełne romantycznej fantastyki ludowej połączonej z motywami literackimi zaczerpniętymi z twórczości modnego wówczas niemieckiego pisarza E. T. A. Hoffmanna, w których sfera dziennego życia realnego ukraińskich Kozaków z okolic Połtawy przeplatała się ze sferą nocną, pełną fantastyki. Są tam diabły, wampiry, czarownicy i czarownice, rusałki i topielice. Klimat tych opowieści przypomina nieco atmosferę ludowości, jaką znajdziemy w „Balladach i romansach” Adama Mickiewicza.

Poza tym, obejrzałam także filmowe adaptacje niektórych z tych opowiadań. Taki „Wij” był kilka razy ekranizowany, najlepsza ze wszystkich jest wersja z 1967 roku:

„Wij” z 2014:

Film „Wiedźma” na motywach „Wija” z 2006:

I najlepszy ze wszystkich komediowy horror na podstawie „Nocy wigilijnej” Gogola:

Гоголь Н. В., "Избранные сочинения", Москва 1984 

("Майская ночь, или Утопленница", "Ночь перед рождеством", "Страшная месть", "Вий")